در جلسه قبلی از آموزش جاوا درباره متغیرها صحبت کردیم. حال در این بخش قصد داریم مبحث انواع داده‌ها در زبان برنامه‌نویسی جاوا را آغاز کنیم و کمی بیشتر درباره انواع داده اولیه یا Primitive types صحبت کنیم. به‌طورکلی ما در زبان برنامه‌نویسی جاوا دو نوع داده داریم که اولی انواع داده اولیه است که شامل داده‌های ساده هستند و زمانی که قصد داریم داده‌های پیچیده‌تری را تعریف کنیم نیز می‌توانیم از Reference typeها استفاده کنیم. ما در آموزش برنامه‌نویسی جاوا( Java) درباره هر دو این داده‌ها صحبت می‌کنیم و شما را به طور کامل با آنها آشنا خواهیم کرد.
انواع داده اولیه
انواع داده اولیه در زبان برنامه‌نویسی جاوا
در اولین بخش از این جلسه آموزش جاوا اجازه دهید تا توضیحات مقدماتی درباره انواع داده اولیه در این زبان برنامه‌نویسی در اختیار شما قرار دهیم. برخی از انواع داده اولیه در این زبان برنامه‌نویسی از پیش در آن تعریف شده‌اند و شما برای استفاده از آنها در طول دوره بهترین آموزش جاوا نیازی به تعریف آنها نخواهید داشت. این داده‌ها به 8 دسته مختلف تقسیم‌بندی می‌شوند. byte اولین نوع داده اولیه در جاوا است که برای اعداد صحیح مورداستفاده قرار می‌گیرد. این نوع داده تنها نیازمند یک بایت فضا در حافظه است و محدودیت ذخیره اعداد در داخل آن نیز بین -128 تا 127 است. دقت داشته باشید در این نوع داده‌ای از اعداد منفی از -1 شروع می‌شوند و این در حالی است که اعداد مثبت از 0 شروع می‌شوند. به همین علت است که اعداد منفی تا -128 و اعداد مثبت تا 127 ادامه پیدا کرده‌اند.
نوع دیگر داده‌های اولیه در زبان برنامه‌نویسی جاوا نوع short است که مقدار 2 بایت را در حافظه اشغال می‌کند و بازه تعریف آن نیز از -32768 تا 32767 می‌باشد. این نوع داده برای تعریف اعداد چهار الی پنج رقمی می‌تواند بسیار مفید باشد و در برنامه‌نویسی جاوا نیز دارای کاربردهای فراوانی است. نوع داده‌ای short نیز برای اعداف صحیح قابل‌استفاده است. یکی از پرکاربردترین انواع داده‌های اولیه در زبان برنامه‌نویسی جاوا که به میزان زیادی از آن در طول دوره آموزش جاوا مقدماتی و پیشرفته استفاده خواهیم کرد نوع داده int است. این نوع داده نیز برای اعداد صحیح استفاده می‌شود و 4 بایت را در حافظه اشغال می‌کند. بازه تعریف این نوع داده بین -2147483648 و 2147483647 می‌باشد. گاهی اوقات در برنامه‌نویسی به زبان جاوا ممکن است شما نیاز داشته باشید تا اعدادی با 19 یا 18 رقم را ذخیره کنید. در چنین شرایطی می‌توانید از نوع داده‌ای long برای این کار بهره‌مند شوید. این نوع داده 8 بایت را در حافظه می‌گیرد و بازه تعریف آن نیز بین -9232372036854775808 و 9232372036854775808 می‌باشد. در زبان برنامه‌نویسی جاوا شما نمی‌توانید عددی صحیح بزرگ‌تر از این را ذخیره کنید و اگر قصد انجام این کار را داشته باشید باید آن را به‌صورت یک متن ذخیره کنید.
سایر انواع داده
سایر انواع داده در زبان برنامه‌نویسی جاوا
به‌طورکلی دو نوع داده اعشاری در زبان برنامه‌نویسی جاوا داریم که در دوره آموزش جاوا به میزان زیادی از هریک از این دو استفاده خواهیم کرد. اولین نوع از این داده‌ها نوع داده‌ای float است که 4 بایت را در حافظه می‌گیرد. گاهی اوقات ممکن است شما نیاز داشته باشید تا اعداد اعشاری بزرگ‌تر را در برنامه‌نویسی به زبان جاوا مورداستفاده قرار دهید. در چنین شرایطی امکان استفاده از نوع داده‌ای double برای شما وجود دارد که میزان 8 بایت را در حافظه می‌گیرد.
در برنامه‌نویسی به زبان جاوا گاهی اوقات ممکن است شما نیاز داشته باشید تا یک کاراکتر یا حرف را ذخیره کنید. نوع داده‌ای char برای این کار طراحی شده است که به 2 بایت حافظه نیاز دارد. دقت داشته باشید که شما تنها می‌توانید یک حرف را در داخل این متغیرها تعریف کنید. آخرین نوع داده‌ای در زبان برنامه‌نویسی جاوا نیز نوع بولین یا Boolean است که دو مقدار 0 و 1 یا True و false می‌گیرد.
شروع کدنویسی
شروع کدنویسی و استفاده از انواع داده‌ها در زبان جاوا
در این بخش از آموزش جاوا قصد داریم وارد محیط کدنویسی خود شده و به‌صورت عملی از این انواع داده‌ای ساده در کدهای خود استفاده کنیم. به‌عنوان‌مثال ما قصد داریم سن افراد یک کلاس را به ترتیب در یک لیست قرار دهیم. این افراد سن چندان بالایی ندارند و همگی دارای یک بازه خاص بوده و زیر 50 سال هستند؛ بنابراین می‌توانیم از نوع داده‌ای byte استفاده کنیم. علاوه بر این ممکن است ما قصد داشته باشیم دمای یک شی را ثبت کنیم که ممکن است این دما بیشتر از 200 درجه سانتی‌گراد باشد؛ بنابراین می‌توانیم برای ذخیره‌کردن این مقدار از نوع داده‌ای short استفاده کنیم. در ادامه فرض کنید ما یک انباردار هستیم که مواردی که قصد نگهداری از آنها در داخل انبار را داریم ممکن است در برخی از مواقع بیشتر از 30 هزار عدد باشد، بنابراین متغیری با نام stock را تعریف کرده و نوع آن را نیز از نوع int قرار می‌دهیم. برای این کار قطعه کد زیر را در نظر بگیرید:
package com.hamed;
public class Main{
public static void main(String[] args){
byte age = 18;
short temp = 100;
int stock = 3_128_962;
}
}
در خصوص دستور int stock = 3_128_962; باید بدانید که ما در ریاضیات از , برای جداکردن اعداد به‌صورت سه‌رقمی استفاده می‌کنیم. در زبان برنامه‌نویسی جاوا از _ برای این کار استفاده می‌کنیم؛ بنابراین در آموزش جاوا رایگان حتما به این نکته مهم دقت داشته باشید و در مواقع لزوم از این قابلیت استفاده کنید.
کار با سایر انواع داده
کار با سایر انواع داده‌ها در زبان برنامه‌نویسی جاوا
یکی از نکات بسیار مهمی که باید درباره نوع داده int و long بدانید این است که زبان جاوا به طور پیش‌فرض مقادیر بزرگ را از نوع int در نظر می‌گیرد و شما باید برای تعریف متغیرهایی از نوع long و مقداردهی به آنها به شکل زیر عمل کنید:
long phone = 9217654321L;با قراردادن یک کاراکتر L یا l در انتهای این عدد کامپایلر زبان جاوا متوجه می‌شود که شما قصد تعریف یک متغیر از نوع long را دارید.
حال فرض کنید قصد داریم نمره‌های کلاسی را در داخل یک متغیر ذخیره کنیم که این نمرات به‌صورت اعداد اعشاری هستند. برای انجام این کار می‌توانیم از دو نوع داده float یا double استفاده کنیم. ابتدا کار خود را با نوع داده double آغاز می‌کنیم چرا که پیش‌فرض زبان برنامه‌نویسی جاوا در اعداد اعشاری نوع داده double می‌باشد:
double score = 15.25;البته باید دقت داشته باشید که این نوع متغیرها برای داده‌های بزرگ‌تر مورداستفاده قرار می‌گیرند و به همین علت برای چنین متغیرهایی بهتر است که از نوع داده float استفاده کنید. به‌عنوان‌مثال قطعه کد زیر را در نظر بگیرید:
float mathScore = 16.75;با اجرا گرفتن از این کد احتمالا با خطا مواجه خواهید شد. دلیل این موضوع این است که جاوا اعداد اعشاری را به‌صورت پیش‌فرض جز اعداد double در نظر می‌گیرد و این در حالی است که شما نوع داده را float تعریف کرده‌اید. به همین علت نیز یک خطا به شما نمایش داده می‌شود. برای برطرف‌کردن این خطا باید به شکل زیر عمل کنید:
float mathScore = 16.75f;حال فرض کنید که قصد تعریف کردن یک متغیر از نوع کاراکتر را داریم. برای تعریف این متغیر به شکل زیر عمل می‌کنیم:
char character = ‘a’;نکته‌ای که در این جا باید به آن دقت داشته باشید این است که برای تعریف‌کردن یک کاراکتر حتما باید آن را داخل ‘ ‘ قرار دهید. این دقیقا همان نکته‌ای است که در زمان نوشتن یک متن باید با " " رعایت کنید؛ بنابراین اگر در زمان تعریف کاراکتر “ “ قرار دهید با خطا مواجه خواهید شد.
آخرین مورد از انواع داده‌ها در جاوا که در بخش‌های قبلی نیز درباره آن صحبت کردیم نوع داده‌ای بولین است. به‌عنوان‌مثال فرض کنید که شما یک فرم ثبت‌نام دارید که اطلاعاتی مانند نام، سن و ... را از کاربر دریافت کرده‌اید و قبل از این که ثبت‌نام انجام شود کاربر باید روی دکمه ثبت‌نام کلیک کرده باشد. حال فرض کنید ما یک محدودیت در سن داریم و حتما سن باید بیشتر از 18 باشد و اگر چنین شرایطی برقرار بود در ادامه روند ثبت‌نام کاربر کامل شود. برای مثال قطعه کد زیر را در نظر بگیرید:
boolean isOldEnough = false;به این ترتیب این متغیر در ابتدا مقدار پیش‌فرض false دارد و اگر شرایط برقرار باشد مقدار آن به True تغییر پیدا خواهد کرد.
نکات مهم
نکات مهمی که در این جلسه از آموزش جاوا باید به آنها دقت داشته باشید
اولین نکته‌ای که در این جلسه از آموزش جاوا باید به آن دقت داشته باشید این است که ما تلاش کرده‌ایم تا نام متغیرهای خود را به شکلی انتخاب کنیم که در فهم آنها برای دیگران هیچ مشکلی وجود نداشته باشد و نام متغیرها نیازی به توضیح نداشته باشند. شما هم سعی کنید در زمان تعریف نام متغیرهای خود حتما سعی کنید این نکته برای نوشتن کدهای تمیز را رعایت کنید. نکته دومی که در این جلسه باید به آن توجه داشته باشید این است که ما زمانی که قصد داریم نامی انتخاب کنیم که بیش از یک کلمه دارد حرف اول کلمه اول را با حروف کوچک و حروف اول سایر کلمات را با حرف بزرگ می‌نویسیم و سپس سایر حروف را با حروف کوچک می‌نویسیم. این کار باعث می‌شود تا کلمات به‌راحتی از یکدیگر قابل تمایز باشند. رعایت‌کردن این نکته نیز در نوشتن کدهای تمیز از اهمیت زیادی برخوردار است و شما حتما باید به آن توجه داشته باشید. به این شیوه نام‌گذاری کمل کیس یا camel case گفته می‌شود.
قسمت قبلی آموزش رایگان java :
قسمت بعدی آموزش رایگان java :
تفاوت داده‌های پیچیده و داده‌های اولیه
یا جهت مشاهده ویدیوهای اموزشی آموزش رایگان جاوا وارد این صفحه شوید.